Normal European alter-ego

Abstract

In this paper I am trying to make explicit the relation between late Husserl's thinking on nature of philosophy and his theory of Other as alter-ego (from Cartesian Meditations and Ideas II). I have found that connections between those topics are enabled by Husserl's more implicit - but undoubtly effective - theory of normality, which, almost silently, directs larger part of his last writings.

U ovom tekstu razmatra se odnos Huserlovih poznih kolebanja (iz Krize evropskih nauka) oko prirode filozofije sa njegovim nalazima u pogledu mogućnosti saznanja Drugih (iz Kartezijanskih meditacija i Ideja II). Autor ovog članka dolazi do toga da je odnos između te dve teme posredovan teorijom normalnosti, koja implicitno usmerava Huserlovo mišljenje na nekim od njegovih najodsudnijih etapa, povezujući - i to na posve dramatičan način - stavove o Drugom kao alter-egu i one o poziciji određenih naroda spram kompleksa tzv. evropske duhovnosti.